Położona jest w rozległej dolinie tworzonej przez potok o tej
samej nazwie, na wysokości 550 m n.p.m. Wschodnią granicę miejscowości wyznacza kulminacja Romanki i Kotarnicy zaś zachodnią granicę tworzy grzbiet Buczynki, Łabysówki i Krzyżówki. Z Sopotni Wielkiej prowadzi szereg szlaków turystycznych a mianowicie znaki niebieskie wiodą na Rysiankę, zielone na Halę Miziową, żółte do Przełęczy Przysłopy i czarne na Kotarnicę położoną w masywie Romanki. Turysta przybywający do Sopotni Wielkiej znajdzie szereg możliwości zakwaterowania, w kilku pensjonatach i na kwaterach prywatnych. W Sopotni Wielkiej do dnia dzisiejszego zachowały się dawne tradycje bibułkowego kwiaciarstwa polegające na układaniu barwnych kompozycji kwiatowych w formie bukietów i wieńców.
Dawna pieczęć gminna Sopotni z 1850 r. przedstawia wizerunek zwierzęcia czworonożnego zwróconego głową na lewo. Nieco późniejsza wersja tej pieczęci konkretyzuje wizerunek zwierzęcia, które występuje w postaci sylwetki lwa.
Wieś należy do jednego ze starszych okręgów osadniczych w Beskidach. Dokładne określenie początku osadnictwa jest nie do ustalenia z powodu braku dokumentów jednoznacznie lokujących to wydarzenie w czasie. Nazwa najwyżej ulokowanej części wsi – Kolonia – pochodzi podobno od niemieckojęzycznych mieszkańców, chętnie osiedlających się tam w okolicach pierwszej połowy XX wieku. Mieszkańcy wsi zupełnie porzucili pracę na roli. Część mieszkańców jednak do tej pory pracuje w lesie przy wyrębie drzew oraz w zakładach ciesielskich, licznie rozlokowanych we wsi. W przeciwieństwie do pobliskiego Korbielowa, Sopotnia Wielka nie ma rozwiniętej infrastruktury turystycznej – jedynie chatkę studencką Politechniki Śląskiej, kilka gospodarstw agroturystycznych. W górnej części wsi jest natomiast spore (ok. 150) osiedle domków letniskowych.
W październiku 2011 utworzono tu pierwszy w Polsce Obszar Ochrony Ciemnego Nieba, zmieniono oświetlenie uliczne na emitujące mniej zbędnego, rozproszonego światła. Utworzeniu Obszaru towarzyszyło Multiplanetarium.