Tam, gdzie czuwa Matka Boża Korbielowska

Nie od razu

w tym pięknym miejscu stanęł świątynia. Zanim bowiem do tego doszło doszło, minęło wiele lat, a mieszkańcy Korbielowa musieli stawiać czoła różnym problemom utrudniającym przedsięwzięcie tego dzieła. Myśl o wybudowaniu kościoła powstała jeszcze przed I wojną światową. Niestety brak odpowiedniej organizacji oraz zubożenie ludzi przy równoczesnym braku rąk do pracy, będące skutkiem wojny, przyczyniły się do opóźnienia realizacji tego pomysłu. Nadzieja na rozpoczęcie budowy kościoła pojawiła się dopiero wówczas, gdy sytuacja materialna mieszkańców uległa zmianie, a Korbielów stał się miejscem chętnie odwiedzanym przez letników i turystów.

W historii korbielowskiego kościoła, dużą rolę odegrał pochodzący z Żywca wykładowca historii Studium Pedagogicznego w Krakowie – prof. Adam Matuszek, który w 1926 r. wraz z rodziną zamieszkał w willi Jasna (miejsce to jest obecnie siedzibą sióstr Antoninek). Jego żona – Jadwiga Matuszek była osobą bardzo schorowaną. W czerwcu 1930 r. przeszła skomplikowaną operację, po której znalazła się w stanie krytycznym z powodu niewydolności serca. Złożyła wówczas ślub, obiecując, iż zbuduje w Korbielowie kościół, jeśli Bóg pozostawi ją przy życiu. Stan jej zdrowia szybko się poprawił. Wraz z mężem już w 1931. roku doprowadziła do utworzenia Komitetu Budowy Kościoła, do którego jako przewodniczący wszedł ówczesny wójt Korbielowa Karol Kitka wraz z profesorstwem i kilkoma szanowanymi gospodarzami wsi.

Pomimo wielu trudności 19. czerwca 1931 r. rozpoczęto wykopy pod fundamenty, a już 18. sierpnia tego samego roku poświęcono kamień węgielny. 29. sierpnia 1935 r. komitet kościelny odebrał od majstra budowy mury kościelne. Zaczęto prace stolarskie, szklarskie i wykończeniowe.

Poświęcenie kościoła pod wyzwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów odbyło się 15. sierpnia 1936 r. Od tej pory co niedzielę przyjeżdżali księża z pobliskiej Jeleśni, by odprawiać Mszę Świętą dla mieszkańców Korbielowa.

Tak właśnie spełniło się marzenie górali o własnym Domu Bożym. Mieszkańcom mogło wydawać się, że już nic nie stanie na przeszkodzie, by parafia funkcjonowała bez zarzutu. Niestety istniał jeszcze jeden, poważny i nierozwiązany dotąd problem – brak swojego kapłana.

Mimo ogólnego ubóstwa mieszkańców w 1953 r. rozpoczęto budowę plebanii. Tymczasem komitet kościelny czynił starania o kapłana, który na stałe zamieszkałby w Korbielowie. Po wielu zabiegach 6. grudnia 1958 r. do Korbielowa przybyli ojcowie dominikanie, którzy zamieszkali w niewykończonej jeszcze plebanii. Pierwszym duszpasterzem kościoła pod wyzwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej Aniołów został o. Antoni Wiśniewski.

Działalność dominikanów nie spodobała się ówczesnym rządom komunistycznym. Władze powiatowe Żywca powiadomiły duszpasterza, że do końca marca 1960 r. ma opuścić tę dziką placówkę w Korbielowie. Reakcja ludzi w wiosce była jednoznaczna i natychmiastowa. Całą noc czuwano na modlitwie w kościele. Zebrano od wszystkich mieszkańców podpisy pod oświadczeniem komitetu kościelnego o przekazaniu ojcom dominikanom na własność zarówno kościoła jak i plebanii. Komitet udał się z oświadczeniem oraz podpisami do powiatu, a następnie do kurii diecezjalnej w Krakowie. Dekretem Kurii z dnia 12. marca 1960 r. utworzono w Korbielowie samodzielny wikariat jeleśniański, a o. Antoniego mianowano wikariuszem parafii Jeleśnia z prawem zamieszkania w Korbielowie i obowiązkiem prowadzenia ksiąg parafialnych. Od chwili zamieszkania dominikanów w Korbielowie przystosowano plebanię do potrzeb życia zarówno zakonnego, jak i parafialnego, a kościół został dostosowany do sprawowania liturgii.

Kolejnym problemem przed jakim stanęli zakonnicy była nieustępliwość władz, które żądały usunięcia duchownych z Korbielowa. 21. stycznia 1962 r. komunistyczni rządzący wysłali stosowne pismo do Kurii, czym usiłowano wymusić usunięcie dominikanów z Korbielowa w terminie do 14 dni. Swoje stanowisko władze motywowały tym, iż wcześniej wieś obsługiwana była przez księży diecezjalnych, a nie przez zakonnych. Sprawa jednak zakończyła się szczęśliwie dla ojców oraz mieszkańców Korbielowa.

W latach 1968-1971 przeprowadzono gruntowny remont kościoła: zbutwiały i drewniany strop wymieniono na żelbetonowy, wybudowano wieżę kościelną, dach pokryto blachą ocynkowaną, ufundowano dzwon, którego poświęcenie miało miejsce 1. sierpnia 1971 r., rozbudowano również plebanię, a także założono tam centralne ogrzewanie. Natomiast w sierpniu 1975 r. zainicjowano stawianie fundamentów pod Grotę Matki Bożej, przed budynkiem kościoła. Następnie w 1979 r. rozpoczęto remont we wnętrzu kościoła – prace nad wystrojem dotyczyły: ołtarza głównego, ambonki, boazerii oraz zawieszonego stropu modrzewiowego.

Jedną z bardziej podniosłych chwil w historii parafii w Korbielowie była wizyta metropolity krakowskiego Karola Wojtyły, która miała miejsce 1. maja 1978 roku (było to pięć miesięcy przed wyborem go na papieża). Uroczystości w kościele trwały prawie 3 godziny. W czasie Mszy św. ks. Kardynał udzielił bierzmowania 81 osobom.

W miarę upływu czasu następował rozwój klasztoru. 26. września 1979 r. dekretem generała Zakonu został założony w Korbielowie dom zakonny oo. dominikanów. Natomiast w latach 1988-1994 obok kościoła wzniesiono okazały budynek klasztoru z domem rekolekcyjnym, wybudowany w stylu beskidzkim, który wspaniale wkomponowywał się w pagórkowaty teren Korbielowa.

W latach 1990-1991 w kościele zmodernizowano prezbiterium i dobudowano nową zakrystię. Kościół otrzymał w ofierze organy. Przygotowano również parking dla samochodów. 8. września 1993 r. bp bielsko-żywiecki Tadeusz Rakoczy erygował kanoniczną parafię w Korbielowie. Pierwszym proboszczem został dotychczasowy duszpasterz o. Mieczysław Michalczyk. Od 1986 r. w miesiącach maj – październik odprawiane są pokutne nabożeństwa fatimskie. W październiku 1998 r. miała miejsce uroczysta intronizacja figurki Matki Bożej Fatimskiej, a w jubileuszowym 2000. roku, dnia 19. sierpnia kościół konsekrował ordynariusz Diecezji Bielsko-Żywieckiej ks. bp Tadeusz Rakoczy.

Korbielowski kościół, klasztor, Dom Rekolekcyjny oraz tereny należące do parafii niewątpliwie cieszą się dobrą renomą i nadal się rozwijają. W ostatnich latach rozbudowano parkingi, wymieniono ich nawierzchnię, zbudowano plac zabaw dla dzieci oraz boisko sportowe. Zmodernizowano również Dom Rekolekcyjny, podniesiono standardy mieszkaniowe i usprawniono jego organizację.

__________________________________

korbielow.dominikanie.pl