Relikwie św. Maksymiliana Kolbe na Żywiecczyźnie!

Licznie zebrani wierni, z kapłanami

dekanatu jeleśniańskiego, z żywieckimi góralami, przedstawicielami Związku Podhalan, członkami Rycerstwa Niepokalanej, uroczyście przywitali 18 sierpnia w parafii w Pewli Wielkiej na Żywiecczyźnie relikwie św. Maksymiliana Marii Kolbego. Relikwiarz zawierający włosy z brody wniósł do świątyni, która nosi imię męczennika z Auschwitz, o. Arkadiusz Bąk, franciszkanin konwentualny z podoświęcięcimskich Harmęż.

Proboszcz ks. Jerzy Kolasiński wyjaśnił, że uroczystość wprowadzenia relikwii patrona wspólnoty parafialnej, połączona z odpustem ku jego czci, jest okazją, by uświadomić sobie, że jest to bardzo dobry święty na „nasze trudne czasy”. „Dobrze, że możemy cieszyć się i radować tym wielkim bohaterem wiary. On jest kopią Chrystusa, bo nie ma większej miłości, gdy ktoś swoje życie oddaje za przyjaciół swoich” – podkreślił duchowny, który modlił się wraz z ks. Krzysztofem Spyrą przy ołtarzu.

Relikwie o. Maksymiliana Kolbego I stopnia trafiły do Pewli Wielkiej z Niepokalanowa. Włosy z brody świętego, którego ciało zostało skremowane w niemieckim obozie zagłady, pochodzą z czasów, gdy o. Maksymilian wrócił z misji w Japonii. Jak wybuchała wojna, zgolił długą brodę, aby dostać odpowiednie dokumenty, a jeden ze współbraci pozbierał włosy i zachował je, przekonany, że kiedyś będą potrzebne.

Na zakończenie uroczystości odbyła się procesja eucharystyczna. Wszyscy wierni oddali też cześć relikwiom św. Maksymiliana poprzez ucałowanie relikwiarza.

Rajmund Kolbe urodził się 8 października 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu franciszkanów we Lwowie, gdzie otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. rozpoczął studia w Rzymie z zakresu filozofii i teologii, uzyskując doktoraty z tych nauk, a także przyjął święcenia kapłańskie. Do Polski powrócił w 1919 r. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor w Niepokalanowie i wydawnictwo. Był też misjonarzem w Japonii.

28 maja 1941 r. trafił do obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Formalnie władze obozowe zarejestrowały go jako więźnia następnego dnia. Dwa miesiące później, po ucieczce jednego z więźniów, ofiarował swoje życie za nieznanego mu Franciszka Gajowniczka, wyznaczonego na śmierć głodową. Zmarł 14 sierpnia 1941 r., dobity zastrzykiem fenolu, jako ostatni z więźniów zamkniętych w bunkrze głodowym, w podziemiach Bloku 11, tzw. Bloku Śmierci.

Został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., natomiast kanonizacji dokonał bł. Jan Paweł II 10 października 1982 r. W 1999 r. papież Polak ogłosił św. Maksymiliana patronem honorowym dawców krwi. Patronuje także diecezji bielsko-żywieckiej.

_______________________

diecezja.bielsko.pl