Przedmieścia, czyli na lewym brzegu Soły

Do 1950 roku stanowiła

odrębną wieś będącą siedzibą gminy Zabłocie. 

Zabłocie było jedną z dziewięciu wsi powstałych w XV wieku na obrzeżach miasta Żywca, od którego oddzielała ją rzeka Soła. 

Miejscowość była osobną wsią zanim w procesach urbanizacyjnych została wchłonięta przez miasto Żywiec. W opisie ziemi żywieckiej nazwę obecnej dzielnicy Zabłocie, jako osobnej miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Zablocze, wymienia w latach (1470-1480) Jan Długosz.  Długosz wymienia również inną dzielnicę Żywca dawną wieś Moszczanicę w formie Mosczennycza. Obie miejscowości należały wówczas do Piotra Komorowskiego.

Wieś podzielona była na 11 ról, na których osadzono 22 rolników na półrolkach. Posiadali oni po 4 konie, odrabiali pańszczyznę, tygodniowo po 2 dni konne i rocznie po 4 dni powabne (na wezwanie). Ponadto płacili czynsze i dostarczali do dworu daniny: raki, jarzębie, gęsi, kury, kapłony, jaja i cielę. Mieli też obowiązek przędzenia oprawy lnianej, dostarczania drzewa i przywozu soli z Wieliczki, którą wożono do Kamesznicy, gdzie była zbywana na Śląsk i Morawy. 

We wsi były dwa młyny. Młynarzami byli: Grzegorz Szafrański i Marcin Pawlus. Do II wojny światowej istniał również młyn wodny zlokalizowany przy obecnej ul.Futrzarskiej. Należał do Rodziny Kłusaków.

W  folwarcznych ogrodach sadzono warzywa oraz uprawiano chmiel. Ponadto we wsi znajdowały się trzy stawy rybne.

Zabłocie, stanowiące przedmieścia Żywca, było ważnym punktem strategicznym, gdyż most na Sole zapewniał połączenie z traktem wiedeńskim.

W 1833 roku w Zabłociu powstała fabryka papieru.

W 1856 roku założony został Arcyksiązęcy Browar w Żywcu. 

Naprzeciwko dworca kolejowego znajdowała się restauracja i hotel Munk. Niedaleko mostu położony był sklep Tugenthata z artykułami kolonialnymi, natomiast artykuły papiernicze można było nabyć w niedalekim sklepie sióstr Kohn na rogu ul. Głównej i Wesołej naprzeciwko Restauracji Pod Góralem. Przy ul. Głównej znajdowały się też Szczepańskiego oraz magazyn artykułów rolniczych, gospodarstwa domowego i żelaznych. Znaleźć też można było piekarnie Sanetry, Anfrichta i Hechcera, a także drukarnię Ferbera.

Z Zabłocia do Żywca kursowały dorożki. 

W 1923 roku przy drodze do Bielska powstała Fabryka Dywanów Orientalnych "Persja" założona przez Ernesta Wachsmana i Izydora Fabiszkiewicza. Zatudniała około 100 osób, przeważnie kobiety. W zakładzie tym powstawały dywany oraz poduszki dekoracyjne. 

Fabryka Papieru w roku 1930 połączyła się z przedsiębiorstwem Papierniczym "Solali", w wyniku czego powstało przedsiębiorstwo papiernicze Żywiecka Fabryka Papieru "Solali" S.A., obejmujące fabrykę papieru, tektury, zakład przetwórczy, siłownię, tekturownię, drukarnię, litografię i tartak. Do 1939 roku przedsiębiorstwo zatrudniało 850 pracowników, a prezesem zarządu był Ignacy Serog. 

W 1938 roku, z inicjatywy działaczy robotniczych, pracowników Żywieckiej Fabryki Papieru powstał klub sportowy "Czarni".

W roku 1950 Zabłocie na stałe zostało włączone do Żywca. 

W 1955 roku w Zabłociu został uruchomiony dworzec PKS, położony nieopodal dworca kolejowego przy ul. Marchlewskiego. 

1 sierpnia 1964 roku odbyło się otwarcie nowego zakładu przemysłowego Żywieckiej Fabryki Sprzętu Szpitalnego przy ul. Hanki Sawickiej. 

1 kwietnia 1992 przy ul. Fabrycznej otwarty został posterunek Urzędu Celnego.