Z tego miejsca roztacza
się piękna panorama na Żywiec i okolice. Jest również ulubionym miejscem spacerów dla mieszkańców i turystów. Grojec.
polskieszlaki.pl
Fakty
Wznosi się w widłach Soły i koszarawy. XIX-wieczne źródła podają, że w połowie XIII na jego szczycie miał się znajdować zamek łowiecki. Badania archeologiczne prowadzone w latach 1937 i 1983, skonfrontowane przez badaczy ze źródłami pisanymi, pozwoliły częściowo odtworzyć historię zamku. Drewniana budowla około 1460 została zniszczona i obecnie nie ma po nim śladu. Na szczycie tym później stała szubienica, na której m.in. powieszono zbójnika Marcina Portasza.
Początkowo na Górze o znajdowała się wczesnośredniowieczna warownia - w miejscu obecnej wieży telewizyjnej na samym szczycie, wzniesionej po II wojnie światowej. W wieku XV na stoku wzgórza wzniesiono Zamek Bożywoja i Wodka Skrzyńskich herbu Łabędź. Znanych w okolicach Żywca zbójników i rabusiów, którzy byli jednocześnie lennikami Księcia Oświęcimskiego.
Kolejno zamek przeszedł w ręce Komorowskich herbu Korczak. Komorowscy sprzyjali Królowi Węgier Maciejowi Korwinowi, który sprzymierzył się z zakonem krzyżackim przeciwko Polsce, toteż w drugiej połowie lat 70. XV wieku król Kazimierz Jagiellończyk nakazał podjęcie przeciwko nim akcji zbrojnej i opanowanie należących do nich zamków. Według Jana Długosza zadanie to wykonały wojska królewskie pod dowództwem starosty krakowskiego Jakuba z Dębna, które w 1477 roku zdobyły trzy zamki kontrolowane przez Komorowskich: zamek w Barwałdzie, poprzednio również należący do Włodka Skrzyńskiego, zamek w Szaflarach i zamek w Żywcu.
Jan Długosz pisze, że zdobyte wówczas warownie były oblegane z użyciem "ogromnych dział" i zamek w Żywcu został spalony. Literatura podaje w oparciu o dane archeologiczne, że w trakcie akcji wojsk królewskich przeciwko Komorowskim zniszczono dwa obiekty obronne w rejonie Żywca: pierwotny zamek usytuowany na terenie miasta, w miejscu obecnego Starego Zamku w Żywcu i zamek na wzgórzu Grojec.
mapaturystyczna.pl
Legenda
Według legendy zamek zapadł się pod ziemię. Po latach zbójowania i grabienia ludności Włodek Skrzyński został pojmany i skazany na śmierć. Wyrok wykonano zaraz obok murów Zamczyska na Grojcu.
Bednarzom kazano wybudować beczkę, aby mogła pomieścić całego Skrzyńskiego do środka. Do środka beczki wsypano... gwożdzie.
Tak przygotowaną beczkę zrzucono ze wzgórza wprost do Soły. W ten sposób wykonano wyrok śmierci za zbójowanie i grabienie karawan kupieckich i ludności.
A co ze skarbami Skrzyńskich? Te podobno zapadły się wraz z Zamczyskiem do wnętrza góry.
Co roku w okolicach Wielkiej Nocy, gdy Zamek pochłonęła ziemia, na zboczu Grojca od strony browaru uchyla się skała i otwiera wejście do wnętrza góry, gdzie ukryte są bogactwa Skrzyńskich. Niestety nikt nie wie jak długo skała pozostaje uchylona. Legenda głosi, że każdy odważny śmiałek, który wchodzi do jej środka jest tak olśniony skarbami, że zapomina o czasie i pozostaje tam na zawsze. Uwolnić natomiast śmiałka zdoła ten, kto o północy przy świetle pełni księżyca zdoła zaorać wzgórze Grojca na kolanach dwoma wołami. Zamczysko wtedy na powrót stanie w pierwotnym miejscu.
